علیرضا سلمانیان مبارکه - دانشجوی کارشناسی ارشد هوافضا، مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
احسان براتی - استادیار، مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
قاسم صادقی - استادیار، مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر

یکی از عیوب رایج در بدنه هواپیما ایجاد ترک ناشی از قرارگیری هواپیما در معرض بارهای سازهای و آیرودینامیکی است. در بسیاری از موارد با انتخاب یک روش تعمیری مناسب و انجام تعمیر، میتوان عمر قطعه معیوب را افزایش داد. امروزه استفاده از وصله های کامپوزیتی برای ترمیم قطعات ترکدار بویژه در صنایع هوافضایی با توجه به ویژگی های ممتاز این روش از جمله استحکام بالا، سبک بودن، مقاومت خوب در برابر خوردگی و خواص خوب خستگی، افزایش یافته است. در این تحقیق با استفاده از روش المان محدود سه بعدی و غیر خطی به بررسی عملکرد وصله های کامپوزیتی یک طرفه در مود یک با تحلیل انتگرال J پرداخته شده است. کاهش انتگرال J در نمونه های تعمیر شده یکی از مهم ترین نتایج این تحقیق بود. نتایج به دست آمده نشان داد که برخی از عوامل مانند زاویه الیاف در وصله های کامپوزیتی، جنس وصله، جنس چسب و ورق پایه در عمکرد تعمیر با وصله های کامپوزیتی بسیار مهم است

سازه هواپیما، وصله کامپوزیتی، انتگرال J، روش المان محدود سه بعدی