حمید فتوحی - کارشناسی ارشد، مهندسی مواد مرکب، دانشگاه مالک اشتر، تهران
رضا محمدی - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران

کامپوزیت ها شاخه مهمی از مواد پیشرفته مهندسی هستند که به دلیل داشتن ویژگی های منحصر بفرد، به طور گسترده در صنایع مختلف استفاده می شوند. علارغم همه این مزایا چون اکثر کامپوزیت ها زمینه ی پلیمری دارند، در مقابل دماهای بالا مقاومت کمی دارند. پلیمرها به دلیل دارا بودن ساختار شیمیایی که عمدتا شامل هیدروژن و کربن است، قابلیت شعله وری دارند. بنابراین استفاده از رزین های گرما سخت میتواند از آتشسوزی های ناخواسته در سازه ها جلوگیری کند. رزین- های فنولی جز قدیمی ترین رزین های گرما سخت می باشند. در این پژوهش ابتدا پخت حرارتی رزین فنولی نوع رزول مورد بررسی قرار گرفته است. در انتها پخت دما پایین (پخت اسیدی)این نوع رزین هامورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی میزان اسید بر روی استحکام رزین رزول خالص ابتدا نمونه های تست کشش مطابق استاندارد ساخته شده و تحت آزمایش شبه استاتیکی کشش قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد که پخت حرارتی رزین رزول در دمای 160 درجه و فشار 200 بار بهترین کیفیت را به ما می دهد. همچنین در بخش پخت اسیدی، محلول پاراتولوین سولفونیک اسید بهترین نوع اسید برای پخت دما پایین این نوع رزین ها می باشد. به منظور رسیدن به ماکزیمم استحکام و کیفیت (عدم ایجاد مک و حباب) نسبت پودر اسید به آب بایستی 70 به 30 باشد و همچنین درصد وزنی محلول استفاده شده برای پخت دما پایین 15-20 درصد می باشد. نمونه های کششی که با 20 درصد اسید پخت شده بودند بیشترین استحکام کششی را دارا می باشند

کامپوزیت ها، رزین های فنولی، رزین رزول، پخت حرارتیی، پخیت اسییدی، پخیت دمیاپایین رزول، پاراتولوین سولفونیک اسید، استحکام کششی