ارزیابی آستانه تحمل و جوانه زنی بذر لوبیا (Phaseolus vulgaris) به شوری با کاربرد سورفاکتانت

در این بررسی اثر کلرور سدیم بر لوبیا در مرحله جوانه زنی با چهار سطح شوری 0، 4، 8، 12 دسیزیمنس بر مترسدیم کلراید درقالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار در آزمایشگاه کشاورزی دانشگاه پیام نور قم در سال 1395 مورد ارزیابی قرار گرفت. تیماربدون اعمال سورفاکتانت (شاهد) و اعمال سورفاکتانت با غلظت 2ppm در آب آبیاری اعمال شد..نتایج نشان داد گیاه لوبیا نتوانست تیمارهای با شوری بالاتر از 4 دسیزیمنس بر متر را علیرغم اضافه شدن سورفاکتانت تحمل کند و جوانه زنی در تیمارهای 8و 12 دسیزیمنس برمتر مشاهده نشد و تجزیه آماری تنها در 3 تیمار باقیمانده انجام گرفت. بین سطوح شوری و درصد جوانه زنیلوبیا اختلاف معنی داری وجود داشت. بطوریکه با افزایش شوری درصد جوانه زنی کاهش یافت. تیمار شاهد با 98/25 درصد بیشترین درصد جوانه زنی و تیمار شوری ds/m4 با 79/25 درصد دارای کمترین درصد جوانه زنی بود. در صورت اضافه شدن سورفاکتانت به تیمار شوری 4 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد که درصد جوانه زنی بطور قابل ملاحظه ای افزایش یافته و به 91/25 درصد رسید. اثر شوری بر روی رشد طولی ریشه چه معنی دار نبود. اما با افزایش شوری طول ساقه چه و برگچه بطور معنی داری کاهش یافتولی وزن خشک ریشه چه با افزایش سطوح شوری اختلاف معنی دار نشان نداد. این در حالیست که وزن خشک ساقه چه و برگچهدر اثر اعمال تنش شوری در سطح احتمال 1 درصد اختلاف معنی دار نشان دادند. بیشترین وزن خشک ساقه چه و برگچه مربوط بهتیمار شاهد و کمترین مربوط به شوری 4 ds/m بود. بطورکلی شوری به طور معنی داری درصد جوانه زنی، و رشد گیاهچه لوبیا رامحدود کرد. اما با کاربرد سورفاکتانت آستانه تحمل گیاه را تا شوری 4 دسی زیمنس بر متر بالا رفت.

Keywords:

جوانه زنی , سورفاکتانت , شوری , لوبیا