کشت مخلوط راهکاری جهت دستیابی به توسعه کشاورزی پایدار

امروزه با وجود مرکزیت کشاورزی در توسعه پایدار و وابستگی بشر به گیاهان و حیوانات جهات تامین غذا، پیامدهایمحیطی زیانبار کشاورزی فشرده (آلودگی آب، خاک و هوا، کاهش تنوع زیستی و تخریب خاک) منجر به کاهش زوال ونابودی منابع طبیعی موجود شده است. بنابراین با توجه به بن بست های موجود در تولید محصولات کشاورزی از جهتمحدود بودن زمین های قابل کشت و آثار نامناسب بجا مانده از کشت های فشرده، استفاده از انواع کشت های چندگانه، به عنوان الگویی از نظام های پایدار در طبیعت، راهکاری مناسب به نظر می رسد. در تحقیقات اخیار، پژوهشگران اثرات مثبت بکارگیری کشت های چندگانه در جهت ایجاد تعادل اکولوژیک، افزایش تنوع زیستی، بهره برداری صحیح از منابع، افزایش کمی و کیفی عملکرد، کاهش خسارت آفت، بیماری ها و علف های هرز و کاهش وابستگی کشاورزان به آفت کش ها را گزارش کرده اند. لذا با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش مطالعات انجام شده بر انواع کشت های چندگانه با تاکید بر کشت مخلوط مورد تحلیل قرار گرفته، سپس چالش ها و قابلیت های آن برجسته شده است.

Keywords:

چندکشتی , کشاورزی پایدار , کشاورزی فشرده , سودمندی اکولوژیک