حیدر الکعبی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته علوم و صنایع غذایی، دانشگاه فردوسی مشهد
ناصر صداقت - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
فرشته حسینی - استادیار گروه پژوهشی افزودنی های غذایی، پژوهشکده علوم و فناوری مواد غذایی، جهاد دانشگاهی خراسان رضوی

خرما با نام علمی (Phoenix dactylifera) از چندین هزار سال پیش تا کنون به عنوان یک ماده ای غذایی اصلی شناخته میشود. انرژی فراوان موجود در خرما و قابلیت نگهداری آن سبب شده است این میوه به عنوان یک محصول خوب و مناسب شناختهشود (بسته بندی خرما، 1382). نزدیک به سه چهارم از ماده ای خشک موجود در خرما را قند تشکیل داده است. از طرفی برخیاز خرماهای رسیده مقدار اندکی نشاسته نیز دارند. همچنین مقادیر قایل توجهی از اسید نیکوتینیک و مقادیر اندک از ویتامینهای (A, B(1), B(2 در خرما وجود دارد خرما را به عنوان منابع مهم مواد معدنی می شناسند که می توان کلسیم، کلر، مس، منیزیمگوگرد و فسفر اشاره کرد . (بسته بندی خرما، 1382).حدود نیمی از ساکنین نواحی جنوب کشور از راه تولید و تجارت محصول خرما امرار معاش می نمایند. کشور ایران یکی از تولیدکنندگان عمده خرما در سطح جهان به شمار می رود بنابراین تاثیر محصول خرما در وضعیت اقتصادی کشور دارای اهمیت می باشد (فایز و حمیدی، 1384)