ارزیابی کارآیی هضم پذیری پروتیین، کلسیم و راندمان استفاده از پروتیین جوجه های گوشتی تغذیه شده با اندازه های متفاوت سنگ های رسوبی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح و اندازه های مختلف کلینوپتیلولیت بر راندمان هضم پذیری پروتیین، کلسیم و کارآییاستفاده از پروتیین در جوجه های گوشتی انجام شد. کلینوپتیلولیت در سطوح 1/5 و 3 درصد و سه اندازه فیزیکی مختلف کوچکتر از 250 میکرومتر، 0/4 تا 0/8 میلی متر و 1 تا 2 میلی متر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از کلینوپتیلولیت سبب افزایش قابلیت هضم پروتیین می شود (P<0/05). بیشترین درصد قابلیت هضم پروتیین در دوره رشد درتیمار دارای 1/5 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه ذرات 0/4 تا 0/8 میلیمتر و کمترین قابلیت هضم پروتیین در دوره رشد در تیمار شاهد حاصل گردید. تیمارهای مختلف اثر معنیداری بر قابلیت هضم پذیری کلسیم در دوره های آغازین و رشد نداشتند. جوجه های گوشتی تغذیه شده با تیمارهای حاوی 1/5 درصد کلینوپتیلولیت با اندازه ذرات 0/4 تا 0/8 میلیمتر نسبت راندمان پروتیین بهتری در دوره رشد و کل دوره پرورش داشتند (P<0/05). بطور کلی می توان بیان نمود که کلینوپتیلولیت اثرات مثبتیبر قابلیت هضم پروتیین و راندمان پروتیین در جوجه های گوشتی دارد.

Keywords:

پروتیین , جوجه گوشتی , قابلیت هضم , کلینوپتیلولیت