رضا حیدرفرد - استادیاروعضوهییت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه
مریم رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشدکارافرینی گرایش آموزش وترویج کارافرینی

تعارض جزیی ضروری از زندگی انسان است. در بسیاری از سازمانها این پدیده وجود دارد و میتواند بهصورت جدی عملکرد سازمان را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از عواملی که در افزایش کارآفرینی سازمانی کارکنان موثر است، مدیریت تعارض در سازمان میباشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبکهای مدیریت تعارض وکارآفرینی سازمانی در دانشکده علوماجتماعی دانشگاه راز ی کرمانشاه میباشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از حیث هدف کاربردی میباشد. جامعهی آماری این پژوهش، کارکنان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاهرازی کرمانشاه به تعداد 21 نفر میباشد. روش نمونهگیری در این مطالعه بهصورت سرشماری محاسبه شده است. ابزار گردآوری دادهها شامل دو پرسشنامه استاندارد و معتبر مدیریت تعارض که شامل 30 سوال برای تعیین پنج سبک مدیریت تعارض)سبک اجبار، سازش، اجتناب، همکاری، مذاکره(، و پرسشنامه کارآفرینی سازمانی دارای 15 سوالمیباشد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و T مستقل استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین سبک اجتناب و سبک همکاری با کارآفرینی سازمانی رابطه معنیداری وجود ندارد و بین سبک اجبار، سبک سازش، سبک مصالحه با کارآفرینی سازمانی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.

مدیریت تعارض، سبکهای مدیریت تعارض، کارآفرینی سازمانی