عظیم اصلانی - هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
وحید محمدی - دانشجوی دکتری مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
نگین آقایارماکویی - کارشناس ارشد مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب

قابلیت یادگیری سازمانی و توانمندسازی برای سازمانها به عنوان یک مزیت رقابتی امری حیاتی و مهم تلقی میشود. افراد و سازمانهایی که با تغییرات فراگیر همگام نباشند به سرعت منسوخ خواهند شد بنابراین، سازمانها برای بقاء و موفقیت باید رویه کلاسیک خویش را کنار نهاده دانش، مهارتها و استراتژیهایی را بیایند که آنها را در آینده موفق خواهد کرد. اگر هر فردی در سازمان به طور پیوسته متدهای کاریخویش را به منظور افزایش استانداردهای عملکردی مورد بازبینی قراردهد، همیشه می توان راهی سریعتر، ارزانتر و بهتر برای انجام کارها یافت، یادگیری سازمانی میتواند به افراد سازمان در نیل به این هدف کمک کند. سازمانهایی که به نیازهای یادگیری کارکنانشان توجهدارند، به طورضمنی این پیام را به آنان میرسانند که : کارمندان برای سازمان مهمند و سازمان به آنها توجه دارد، این موضوع تعهد کارکنان را در جهت سازمان، اهداف آن و رفاه همهگیر، افزایش میدهد. هریک از کارکنان به کار خود علاقمند شده، از طریق آموزش و تحصیلمناسب به انتظارات سازمان وقوف یافته و سعی در برآورده کردن آنها میکنند. سازمانهای موفق دارای پیشینه یادگیری هستند و موفقیت آنها در مراحل مختلف تکامل سازمانی به صورت غیر ارادی و اتفاقی نبوده است. در این مقاله تلاش شده است که ضمن ارایه تعریفی کوتاه ازتوانمندسازی، مروری بر زمینه های ایجاد توانمند سازی و پیش نیازهای مورد نیاز برنامه های توانمندسازی کارکنان ، روش های ایجاد توانمندسازی و عوامل موثر بر توانمندسازی صورت گیرد.

توانمند سازی، یادگیری سازمانی، سازمان