بررسی شیب و آرایش بهینه میخ و مهارها در دیوارهای پایدارسازی شده بروش ترکیبی

طراحی یک دیواره پایدارسازی شده بروش ترکیبی مبخکوبی و انکراژ شامل تعیین زاویه، آرایش و فواصل بین میخ و مهارها، تعیین ضخامت و نوع دیواره شاتکریتی است. تاکنون تحقیقات زیادی در این خصوص صورت گرفته است. اما در هیچکدام از تحقیقات پیشین پارامترهای پایداری دیوار و نشست زیر پی با هم در نظر گرفته نشدند. در این پژوهش به بررسی شیب و آرایش بهینه سیستم ترکیبی میخکوبی و انکراژ پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که پارامترهای مختلف از جمله ضریب اطمینان، حرکت دیواره و نشست زیر پی ساختمان مجاور متاثر از آرایش و زاویه میخ و مهارها هستند. با افزایش تعداد ردیف مهارها و تمرکز بیشتر در قسمت های کم عمق وضعیت پایداری گود بهبود می یابد. نشست زیر پی متاثر از تعداد و آرایش مهارها نیست اما این پارامتر با افزایش زاویه میخ ها تا 10 درجه بهبود می یابد و سپس با افزایش بیشتر زاویه تغییری نمی کند. علاوه بر این کم ترین نشست زیر پی نیز در این زاویه اتفاق می افتد. بنابراین زاویه بهینه در این برررسی 10 درجه بدست آمد.

Keywords:

تحلیل استاتیکی , گودبرداری , سیستم ترکیبی , میخکوبی , مهاربندی , زاویه میخ و مهار , آرایش میخ و مهار