زهرا محمدزاده - کارشناس ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان
غلامرضا سبزقبایی - استادیار گروه محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء (ص) بهبهان
سیده سولماز دشتی - استادیار گروه محیطزیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز

مناطق حفاظت شده به عنوان یک ابزار مهم برای حفظ تمامیت زیستگاه و تنوع گونه در نظر گرفته شده اند و احداث این مناطق به معنای رهاکردن آنها به حال خود نیست، بلکه اعمال مدیریتی مستمر و کارآمد برای رسیدن به اهداف تعیین شده، از ملزومات می باشد. زون بندی در مدیریت پارک ها و مناطق حفاظت شده، و تدوین برنامه های مدیریتی اولین گام برای شکوفایی توانایی های بالقوه مناطق می باشد. مناطق حفاظت شده زاو و لوه که زون های بافر پارک ملی گلستان به شمار می آیند، ماند سایر مناطق دارای تعارضات و تهدیداتی هستند که علاوه بر تهدید این مناطق، پارک ملی گلستان را نیز در معرض خطر قرار می دهند و باید مورد شناخت و بررسی جهت کنترل و مدیریت قرار گیرند. در پژوهش حاضر که از طریق مطالعات کتابخانه ای، بازدیدهای میدانی و روش پرسشنامه ای انجام شد، با استفاده از تکنیک دلفی صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که ده عامل مهم، زون های بافر پارک ملی گلستان را مورد تهدید و فشار قرار داده اند.

زون بافر، زاو، لوه، دلفی