جمشید داوطلب - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه شهید بهشتی و عضو هیات علمی دانشگاه زابل

یکی از آسیب های آموزش که در سالهای اخیر مدنظر بوده و محققین جهت شناخت و تبدیل آن به فرصت، تحقیقاتبسیاری انجام داده اند، عدم انسجام بین نظر و عمل در آموزش و یا کاربردی نبودن دانش در حرفه بوده است. این مقاله درصدد آن است که با ارایهی راهکارهایی جهت ایجاد انسجام بین این دو، به انتقال یادگیری در آموزش مهارت های حرفه ای وانتقال محتوی به مهارت کمک کند. لذا ضمن تبیین دو مبحث نظر و عمل و شناخت نظریات مرتبط با یادگیری و فعالیت، بهبررسی رویکرد فعال فراگیر در فرآیند یادگیری پرداخته و دنبال انسجام بین دانش و حرفه با معرفی وسایل و ابزار انسجام می-باشد تا به یک نظم ساختاری در این خصوص دست یابد. این تحقیق علاوه بر بررسی عام چارچوب نظری پشتیبان و مرورنظریات یادگیری به شکل قیاسی، به روش استقرایی و با استفاده از تیوری برخاسته از زمینه (Grounded Theory)، به طورخاص در خصوص رشته معماری و اینکه چگونه آموزش میتواند به فراگیران این رشته کمک کند تا قطعات دانش را به سمتطراحی پیش ببرند، پرداخته و به طور موردی با آزمایش میدانی، در پی مناسب ترین شیوه ی آموزش برای درس تنظیم شرایطمحیطی که درسی نظری است، میباشد. همچنین بیانیه ی این تحقیق، در شیوه آموزش دروس نظری معماری باید تجدیدنظرشود می باشد.

یادگیری، آموزش، آموزش معماری، انسجام نظر و عمل، درس تنظیم شرایط محیطی