بررسی یک دهه آموزش معماری در کشور از دریچه همایش آموزش معماری بسوی همایشی بالنده؛ نگاهی به چگونگی نقش همایش در نظام آموزش معماری

مقاله ی حاضر، حاصل نتایج مرحله اول طراحی تحقیقاتی است که به بررسی کمی و کیفی همایش آموزش معماری که از سوی دانشگاه تهران با عنوان: بررسی چالش ها، جستجوی راهکارها در چهار دوره از سال 1381 تا 1390 برگزار شده می پردازد. توسعه کمی آموزش عالی کنترل کیفیت آموزش به طور عام و آموزش معماری به طور خاص را با چالش هایی مواجه کرده است. برگزاری همایش با توجه به تبیین نقش آن در ارتباط با نظام آموزش معماری، می تواند نقطه عطفی در کنترل و بررسی مسایل آموزش باشد و به تبع آن، با تاثیرگذاری مطلوب بر نظام آموزش معماری، می تواند چالش های موجود را تسهیل بخشد. هدف مقاله، بیان چگونگی نقش همایش در آموزش معماری؛ به عنوان یکی از روش های موثر و برخوردار از پتانسیل های مطلوب در ارتقاء کیفیت نظام آموزش معماری از طریق بسط، توسعه و بهبود برنامه معماری است. با هدف چیستی مسیله به توصیف همه جانبه چهار دوره همایش اقدام شده است. داده های متنی به دو بخش تحلیل، ساختاری و محتوایی تقسیم شد. پس از مشخص شدن ویژگی های هر دوره از همایش، با توجه به معیارهای به دست آمده از مرور ادبیات و چارچوب نظری، با استفاده از راهبرد استدلال قیاسی- فرضیه ای به ارزیابی همایش در هر دوره و دوره های مختلف نسبت به یکدیگر پرداخته می شود. دستاوردهای این نوشتار راهکارهایی خواهد بود که ادامه بالنده همایش را در پی خواهد داشت.

Keywords:

ارزیابی , هماشی , آموزش معماری , تحلیل توصیفی