بابک دست داده - گروه کامپیوتر، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
محمد آزاد - گروه کامپیوتر، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران

شبکه های حسگر در واقع تجمع تعداد زیادی از گره های حسگر می باشند که در محیط پراکنده شده اند و هرکدام به طور خود مختاربا همکاری سایر گره ها هدف خاصی را دنبال می کنند. از آنجایی که این شبکه ها از لحاظ میزان انرژی قابل دسترسی و منابع پردازشیموجود،محدودیت دارند، نمی توان از روش های مطرح شده برای سایر شبکه ها، استفاده کرد.باتوجه به اینکه عمر هر نود عملا با اتمامباتری به پایان می رسد، در هر شبکه حسگر یک تکنیک برای صرفه جویی در انرژی پیاده می شود.در میان روش هایی که تا امروز ارایهشده میتوان به روش های خوشه بندی،خواب و بیدار، عدم ارسال و پیش بینی داده ارسالی اشاره کرد،که روش خوشه بندی از سایر روشها کارا تر و پر طرفدار تر است، اما ایرادهایی نیز به این روش وارد است که در گذر زمان با ارایه نسخه های بهبود یافته تا حدودی برطرفشده است. ما در این مقاله سعی بر ارایه یک نسخه بهبود یافته از روش LEACH داریم که با یک روش امتیاز دهی،نودها را بر اساستوانایی هایشان به عنوان سر خوشه انتخاب می کند و با این کار از وارد شدن فشار روی یک نود جلوگیری می کند و مصرف انرژی را درکل شبکه به صورت عادلانه تقسیم می کند. نتایج نشان می دهد که طرح پیشنهادی عمر شبکه را درمقایسه با الگوریتم های شناختهشده TEEN, LEACH و DEEC است طولانی ترمی کند.

شبکه حسگر بی سیم، روش خوشه بندی، الگوریتم LEACH ، بهبود انرژی