اژدهای برون ، اژدهای درون (نگاهی به بن مایه اسطوره اژدها در متون باستانی و بررسی درونی شدن ویژگی های آن در ادبیات عرفانی مولانا)

عرفا در بیان تجربه های روحی خود ناگزیرند قالب هایی بیابند تا انواع تشبیهات واستعارات و سمبل ها و . . . به راحتی در آن جای گرفته و امکان بسط مطلب را ، درعین پوشیدگی به آنان بدهد . لذا بیشتر به قالب شعر و اسطوره روی می آورند کهجایگاه مناسبی برای جولان این گونه مولفه هاست . مولانا خود بیشترین استفاده را ازدنیای شعر کرده زیرا بهترین قالب برای ریختن گدازه ها و گزاره های روحی و روانی ،شعر است. میدان اسطوره گاه از شعر هم فراخناک تر است . زیرا به سبب داشتن مولفههای فراوان در حوزه ی رمز و نماد ، معنا بیشتر در ابهام فرو می رود و زیبایی در ابهاماست. مطالعه ی این نوشتار نشان می دهد که چگونه بن مایه اسطوره ای اژدها در دوره حماسی ، مظهری بیرونی داشته و چگونه در دوره های بعدی ، دست آویز عرفایی چون مولانا شده تا خصوصیات این اسطوره را درونی کرده و آن را در جهت بیان مفاهیمعالی عرفانی به خدمت بگیرد . گویی این اسطوره و می توان گفت اکثر اسطوره هایادبی سیری از آفاق به انفس داشته اند .اسطوره اژدها یکی از دهها اسطوره ای است کهبر این مطلب صحه می گذارد که اساطیر عرفانی ریشه در اساطیر حماسی دارند.

Keywords:

اژدها , اسطوره حماسی , اسطوره عرفانی