بازتاب مکالمه وحدت وجود با عشق در آفاق فکر ابن عربی

مبالغه آمیز نخواهد بود اگر وحدت وجود را یکی از محصولات مشخص اندیشه شیخاکبر، محی یالدین ابن عربی، بدانیم. بر اساس این انگاره صوفیانه، که تخیلی غنی نیز درطراحی آن نقش داشته است، همه موجودات مظاهر اسما و صفات الهی هستند؛ وجودمطلق، تنها متعلق به خدا است و قایل شدن به وجود برای هرچه جز خدا، اعتباری استو صرفا از جهت اتصاف به ذات وی. از سوی دیگر، تصوف اسلامی میدان دار پر عدت وابهتی نیز دارد: عشق. با پیش چشم داشتن این نکته که یک ملک، گنجایی دو پادشاه راندارد، آیا قایل شدن به وحدت وجود، جایی برای عشق در اندیشه ابن عربی باقیگذاشته است و آیا از دریچه وحدت وجود، عشق را با همان رنگ و رونقی که در تصوفاسلامی دارد میتوان نگریست این جستار که به روش تحلیل محتوا و با تکیه بر منابعکتابخانه ای فراهم آمده است، می کوشد به این مسیله پاسخی بدهد و بیان دارد کهاعتقاد به وحدت وجود، عشق به همه مظاهر هستی را در پی خواهد داشت. قابل توجهآنکه در متن این دیدگاه، امانت الهی نیز که در تصوف اغلب از آن به عشق تفسیر شده است، گزارشی نغز و طرفه از گونه ای دیگر پیدا خواهد کرد.

Keywords:

ابن عربی , وحدت وجود , بار امانت , محبت , عشق