بررسی آیات قران در دیوان شمس مولوی

قران دیبایی دو رویه است بعضی از این روی بهره می یابند وبعضی از آن روی و هردو راستاست چون حق تعالی می خواهد که هر دو قوم ازاو مستفید شوند . شعر فارسی را در جایگاهارزشمند خود می توان برخاسته ومتاثر از بزرگ ترین کتاب نثر و ادب . قران کریم دانست.یک شاعر بزرگ پارسی گو با توجه به عقاید وفرهنگ خویش اگر با آیات وداستان های پند آموزقران . اصطلاحات قرانی و در بعضی موارد عرفان اسلامی آشنا نباشد نمی تواند چنین اشعارزیبا وروح پروری را به جامعه بشریت تقدیم نماید. در این راستا توسل به تمثیل و حکایاتواشاره به ایات قرانی در رساندن پیام های انسانی از بهترین راه های ارشاد بشر است. در اثارادبی عرفانی ایران دریایی بیکران از معارف الهی که برگرفته از ایات قران مجید است نهفته –می باشد. آنچه بزرگانی چون مولانا وعطار وسنایی را جاودانه ساخته است پرداختن به مسایلکوچک وابتدایی روزمره نیست این نفوذ معنوی برخاسته از چشمه های جوشان معارف الهیاست. غزلیات مولانا در شعر وادب عرفانی مقام ویژه ای دارد او یکی از برترین غزل سرایانعرفان اسلامی است .جلال الدین محمد مولوی در اکثر مباحث خود در دیوان شمس از آیاتقران بهره برده است. اوبه عنوان یک مسلمان متعهد قران را به عنوان یک منبع الهی وبزرگترین الگوی عالم انسانیت مطرح می سازد .و به هیچ عنوان تردید نداشته که قران وحی مطلقونهایی الهی است .پیچیدگی و دشواری پژوهش در آثار مولانا به دلیل عظمت او در اشعارش برصاحب نظران پوشیده نیست .دیوان شمس به دلیل گستردگی واژگان در میان مجموعه هایشعر عرفانی به خصوص در میان آثار غزلسرایان استثناست این گسترش وتنوع ناشی از وسعتدامنه معانی مورد نظر وتعبیرات اوست. کار این تحقیق بررسی دیدگاه های مولوی در هنگامسرودن غزلیات شمس است که گرچه از لحاظ روحیات وسلوک معنوی با زمانی که مثنویمعنوی را می سرود بسیار متفاوت بوده است ولی در هر دو زمان توجه بی شایبه ای به قرانکریم داشته است. دراین مقاله سه تقسیم بندی براساس مضامین ومطالب مهم ابیات پیرامونقران مجید صورت گرفته وبه اقتضای مفاهیم به توضیح وتفسیر آن پرداخته شود .این سه بخش شامل : 1. الفاظ ایات قرانی در دیوان شمس . / 1.1 صفت های باری تعالی2. موضوعات مرتبط با قران مجید در دیوان شمس ./ 2.1 موضوعات عرفانی 3. قصص قرانی./3.1 نام پیامبران

Keywords:

آیات قران , عرفان , مولوی , اصطلاحات عرفانی