سهراب سعیدی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و دبیر آموزش و پرورش میناب

مثنوی به عنوان یک اثر، بازتاب اوضاع اجتماعی روزگارش است چراکه ذهن مولانا پیشاز آنکه ادبی باشد اجتماعی است و روابط و واقعیت های اجتماعی اندیشه و مضامین وطرز بیان آن را به وی تلقین می کند. این مقاله به بازتاب اوضاع اجتماعی روزگار مولویاز خلال اشعار مثنوی می پردازد. و مشخص می کند که مولوی شاعری مردمی واجتماعی بوده از اینرو آداب معاشرت و فرهنگ عامه آن روزگار را به خوبی در اثرشنمایان ساخته است و با بررسی این اثر می توان به خلقیات، فرهنگ و آداب و رسوم وباورهای مردم در آن روزگار آشنا شد. از اینرو مقاله حاضر به موضوعاتی چون سنناجتماعی، ضرب المثل ها، عقاید و باورهای عامه، آداب و رسوم می پردازد تا با نگرشمولوی نسبت به اجتماع و مردم و فرهنگ عامه آشنا شود و آشناسازد. بنابراین آنچهبرایند این مقاله است اینکه از خلال حکایات و قصص مثنوی که مشتمل بر آداب ورسوم متروک است بسیاری از واقعیات اجتماعی مرسوم آن روزگار را می توان دریافت.وشناختی کلی از اوضاع و مناسبات اجتماعی آن زمان به دست داده شود و ما را باخلقیات و آداب و رسوم مردم آن روزگار آشنا می سازد.

مولوی، مثنوی، آداب و رسوم، عقاید و باورهای عامه، ضرب المثل