بررسی تشبیه ها و استعاره های هنجارگریز در اشعار عربی مثنوی معنوی مولانا

یکی از مهمترین عوامل تغییر زبان معیار به زبان شعری هنجارگریزی است. همچنینموثرترین شیوه ی برجسته سازی و آشنایی زدایی در شعر است که بسیاری از شاعراناز آن بهره بردهاند و با استفاده از این شگرد به کلمات جان تازه بخشیده و با ایجاد رستاخیزدر آنها زیبایی کلام و لذت ادبی را برای مخاطب فراهم آوردهاند. مولانا جلال الدین بلخیشاعر و عارف ایرانی از جمله شاعرانی است که در آثار خود با زیرکی و شیوایی به تناقضبازی در سطح زبان پرداخته و زبانی تازه آفریده است. در این جستار به روش توصیفیتحلیلی به بررسی هنجارگریزی معنایی تشبیه و استعاره در اشعار عربی مثنوی پرداخته-ایم. با واکاوی سرودههای این شاعر خوش ذوق درمی یابیم که سرودهای عربی در مثنویمعنوی سرشار از واژه های هنجار گریخته است و این زیبایی و قدرت بیان بیشتر دراستعاره های وی نهفته است. بیشترین بسامد استفاده از شیوه ی برجسته سازی در استعاره-ی مصرحه ی وی نمود پیدا کرده است.

Keywords:

هنجارگریزی معنایی , آشنایی زدایی , تشبیه , استعاره , مولانا , مثنوی معنوی