بررسی چگونگی به کار رفت مسند الیه به عنوان یکی از مقاصد اصلی علم معانی در مجلس اول هفت خطابه

بررسی ها نشان می دهد که تا به حال، تحقیقات زیبایی شناسی انجام گرفته در کتابهای فارسی، اغلب در شعر و متون نظم بوده و محققان از پرداختن به این مهم در کتبمنثور فارسی به ویژه در بخش معانی، طفره رفته اند؛ از این رو ظرایف و نکات بلاغیتعداد زیادی از متون منثور فارسی از هفت خطابه یا مجالس سبعه، آن گونه که شاید وباید نشان داده نشده و اگر هم در این مورد کاری انجام گرفته بیشتر در بیان بیان و یادر بدایع بدیع بوده نه علم معانی و مباحث مربوط به آن. این وضعیت در شرایطی استکه تحقیقات سبک شناسی و ادبی انجام گرفته نشان می دهند، اغلب کتب منثور ما بهدلیل کاربرد های بدیع و زیبای موارد بلاغی، به طور اعم و موارد مطرح درعلم معانی بهطور اخص، به گونه ای به نظم نزدیک شده اند که صفت شعر منثور را زیبنده خودنموده اند. از این رو این مطالعه با بررسی یکی از مقاصد علم معانی، یعنی؛ احوال مسندالیه در مجلس اول کتاب هفت خطابه، با روش تحلیل محتوا، توانست نشان دهدکهچگونه نویسنده با به کارگیری حالات گوناگون مسندالیه به هنر نمایی پرداخته و با آنحالات، معانی و مقاصد ثانوی را منظور نموده است.

Keywords:

بلاغت , فصاحت , مجلس اول کتاب هفت خطابه , احوال مسندالیه