بررسی صفات پسندیده اخلاقی در دفتر اول ، دوم و سوم مثنوی مولانا

مولانا نمونه ی از جان های تلاشگر و سختکوش است که می خواهد انسان را ازبندهای کهن رهایی بخشد، در آفاق فکری و کاینات اندیشه و آرمانشهر معنوی مولانا،اخلاق اسلامی و انسانی جایگاه رفیعی دارد. مثنوی درواقع دانش نامه ای معنوی است کهبه ترسیم اخلاق می پردازد، مولوی قالب داستان های خود را وسیله ای برای بیان موثرافکار و عقاید خویش برمی گزیند و به تبع آن انسان را به سوی داشتن اخلاق و منشبهتر رهنمون می سازد. پرسش هایی که این پژوهش بر مبنای آنها بنیاد نهاده شد ایناست که؛ مولانا کدام مضامین اخلاقی را در مثنوی در نظر داشته است باوجود اینکهدر نگاه اول، این اثر، کتابی عرفانی می باشد، چه صفات پسندیده ی اخلاقی در آنذکرشده است در این پژوهش پس از بررسی دفترهای اول، دوم و سوم مثنوی، تعداد111 صفت پسندیده ی اخلاقی شناسایی گردید و فراوانی و میزان درصد حضور هریکمشخص شد. آموزه های اخلاقی مولانا در مثنوی، تحت تاثیر قرآن و احادیث قرارگرفتهاست. زبان سادهی راوی، سادگی و بی پیرایگی لفظی، معنی ژرف و سهل و ممتنع اشعار،از ویژگی های بارز این شاهکار ادبی هستند.

Keywords:

مولانا , مثنوی , اخلاق , صفات پسندیده ی اخلاقی