بررسی عشق در مثنوی بر اساس تشبیه، داستان، تمثیل

در این مقاله سعی بر این شده است که تفسیر کلمه عشق از زبان و دیدگاه مولوی بیانشود. اگرچه عده ای اعتقاد دارند که عشق جز برای معشوق حقیقی که همان خداونداست عشق دیگری متصور نیست و هرچه غیر ازآن باشد مردود می دانند اما بسیاری ازعرفا به ویژه مولوی اعتفاد دارند که از طریق عشق مجازی و غیر الهی هم می توان بهعشق حقیقی رسید که المجاز قنطره الحقیفه وبرای این نوع عشق شرایط و خصوصیاتی قایل هستندکه اگر رعایت شود می توان با آن به عشق حقیقی رسید.. عاشقی گر زین سر و گر آن سراست / عاقبت ما را بدان سر رهبر است مولوی نیز درمثنوی به بیان همین مسیله پرداخته است. آنچه او بیان می کند عشق به چیزهایمجازی است نه عشق مجازی. وی عشق حقیقی را فقط عشق به محبوب و معبود ازلیمی داند و این نوع عشق در مکتب وی اصیل و ماندگاراست و آن را ارج می نهد. وعشقهایی که رنگ و بوی آن عشق را داشته باشند در نهایت به آن عشق منتهی می شود.در این مقاله عشق حقیقی و مجازی که مولوی آن ها را بیان کرده و به صورت تمثیل وتشبیه آن هارا شرح داده مورد بررسی قرارداده است. تمثیل و تشبیه هایی که ملموس وقابل تصور برای مخاطب است و می توانده آن دو را در قالب این دو تصویر درک و حسکرد.تشبیهات و تمثیلاتی که هرکس با آن ها سرو کارداشته و می نواند درکش کند.

Keywords:

مولوی , عشق حقیقی , عشق مجازی , مثنوی , تمثیل , تشبیه