بررسی نمادها و ویژگی های کودک و کودکی در مثنوی معنوی

کودکی یکی از مراحل مهم زندگی هر فرد است که سنگ بنای شخصیت وی را تشکیلمی دهد. مفهوم کودک و توجه به دوران کودکی در دوره های مختلف، متناسب با سطحاقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه متغیراست. گرچه از نگاه مولانا کودک انسانیضعیف، ناقص وکم توان است که همواره نیازمند به حمایت از سوی دیگران است، اماتوجه فراوان به کودک و کودکی داشته است و در جای جای آثارش از این مفاهیم بهشکل نمادین استفاده کرده است و از کودک و دوران کودکی به عنوان نمادی از دورانپیش از سلوک، سالکان وپیران یاد میکند. هدف از نگارش این مقاله، بررسی نمادهایکودک و کودکی درمثنوی مولاناست. وی گویی از کلمات به مثابه آجر استفاده می کندو آنها را به گونه ای تازه در کنار هم قرار می دهد تا با بیانی تمثیلی و حکایت گونه، معانیوالا و سنگین را قابل فهم می کند. در این مقاله در پی آنیم که با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نمادها و نگاه مولانا در آثارش پیرامون کودک و دوران کودکی بپردازیم و بهنوع دیدگاه او در این مورد بپردازیم.

Keywords:

کودک وکودکی , مولانا , مثنوی معنوی , نماد