بهره های عرفانی مولانا جلال الدین بلخی از آیه تجلی (143 اعراف)

قرآن کریم به عنوان برترین کتاب آسمانی، همواره از منابع الهام بخش شاعران ونویسندگان ادب فارسی بوده است. یکی از پربسامدترین آیات قرآن کریم که درادبیات عرفانی تاثیر به سزایی داشته است، آیه صدوچهل وسوم از سوره اعراف موسومبه آیه تجلی است. از میان شاعران فارسی زبان مولانا جلال الدین، از الفاظ و مفاهیموالای این آیه فراوان بهره جسته است. استشهاد های فراوان مولوی به مضامین اینآیه و فقدان پژوهشی در این زمینه ما را بر آن داشت تا در مقاله ای مستقل به تبیینو تحلیل این تاثیر پذیری در اشعار این شاعر بلند پایه بپردازیم. شیوه ما در اینپژوهش براساس مطالعه بینامتنی و تحلیل محتوا می باشد. آنچه از جمع آوری وطبقه بندی اشعار مولانا جلال الدین به دست می آید، استشهاد این شاعر بزرگ بهداستان آیه تجلی در پنج مبحث عمده: دیدار پروردگار، شوق، لن ترانی، تجلی،بیهوشی موسی (ع) و اندکاک کوه است که به بررسی آن می پردازیم.

Keywords:

مولوی , آیه تجلی , تاثیرپذیری , مثنوی , دیوان شمس