بهسازی سازندهای آب با رعایت حریم برداشت اصولی سنگدانه های بستر با مطالعه موردی رودخانه زاینده رود اصفهان

رودخانه زاینده رود که گوهر کویرایران است و شهرهای اصفهان ،یزد ،کاشان و بسیاری از شهرهای دیگر و مزارع این مرزو بوم ازاین رودخانه سیراب می گردند دارای اهمیت ویژه ای می باشد و تعداد و ازدهام کاربری این رودخانه و تراکم جمعیتی مجاورت آن باعث احداث سازه ها ی مختلف آبی در مجاورت این رودخانه گردیده است .پلهای متعدد تاریخی و جدید که درطول مسیر این رودخانه احداث گردیده ازگذشته شاهد بروز تغییرات متعدد دربستر رودخانه بوده اند ولی تغییرات کنونی آنقدر اثرگذار و مخرب است که سازه های پل و پایه ها ی آنها تحمل کافی گذرازاین ناملایمات را ندارند .بابررسی حوادث و رخدادهای متعددی که در سازه های آبی نظیر پل روی می دهد آشکارمی گردد که یکی ازدلایل بروزاین حوادث دخالتهای خارج از ضابطه انسان ازمنابع طبیعی موجود درمجاورت آنها می باشد .دراین مقاله سعی شده با نگرشی جامع آسیبهای زیست محیطی و سازه ای پلها و سازه های آبی این رودخانه بر اثر برداشت غیر اصولی شن و ماسه ازبستر رودخانه زاینده رود بررسی و تا حد مجال راهکارهایی در این زمینه ارائه گردد.

Keywords:

پایداری سازه ای , پل ها , فاصله برداشت مصالح , رودخانه , زاینده رود اصفهان ,