نسرین اسدپور - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان

مثنوی از آثار مولانا جلال الدین محمد بلخی، شاعر بزرگ قرن هفتم هجری است. مولانا مثنوی را به خواهش یکی از محبوب ترین مریدان خود، یعنی حسام الدین چلپی تدوین کرده است. مولانا هرگز خود را از اسیر بندهای دست و پاگیر الفاظ و قیود کلام نکرده است. در این پژوهش، نمونه داستانی از دفتر ششم تحت عنوان حکایت آن عاشق که شب پیامد بر امید وعده معشوق و بعضی از شب منتظر ماند و خوابش بربود انتخاب گردید تا آن زا از لحاظ محتوا و ساختار بررسی کنیم. در این راستا نگارنده با اطلاعاتی که از بعضی آثارادبی و نیز خود مثنوی و از همه مهمتر شخصیت مولانا به دست آورده است. در نظر دارد که برپایه ظواهر الفاظ قضاوت نکند. آنچه که از بطن داستان حاصل می شود، غفلت است غفلت از معشوق زمینی یا آسمانی اما پا را از دایره ظاهر داستان فراتر می نهیم و از دریچه های دیگری چون عشق، انتظار بیهوده، اتحاد عاشق و معشوق و غیره مورد بررسی قرار می دهیم.

مولوی، عشق، بررسی محتوا