جایگاه نماز در مثنوی مولوی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 819

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MATNPAGOOHI03_126

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

Abstract:

نماز یکی از ارکان مهم در ادیان مختلف بوده است و در دین اسلام، جایگاه ویژه ایدارد. نماز اولین امر عبادی است که بر مومنان واجب شده است. شعرا و نویسندگانمسلمان و عارف ضمن تاکید و توجه بسیار به آن، نوشته ها و سروده هایی را به اینمساله اختصاص داده و تفسیرهای گوناگونی درباره آن عرضه کردهاند. مولانا از جملهشاعران عارفی است که به بهترین وجهی به این موضوع پرداخته است؛ بنابراین درپژوهش حاضر سعی بر آن است که دیدگاه مولانا درباره نماز در مثنوی معنوی با استنادبه شواهد متعدد بررسی شود. این بررسی به روش تحلیل محتوا انجام شده و رویکردمورد استفاده توصیفی– تحلیلی است. حاصل نوشتار گویای این است که مولانا بخشقابل توجهی از مثنوی خود را به توضیح و تبیین نماز اختصاص داده است. او معتقداست نماز پلی است که سالک بواسطه آن میتواند به وصال حق برسد و احوالاتی راتجربه کند که بدون خواندن نماز هرگز بدان دست نمی یافت.

Authors

زکیه رشیدآبادی

دکترای تخصصی زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید هاشمی نژاد

رمضان بشارصیف

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

حسین آریان

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی،واحد زنجان،دانشگاه آزاد اسلامی،زنجان،ایران