مقایسه حکایت طوطی و بازرگان در مثنوی معنوی با پیش متن های آن (بر مبنای نظریه زمانمندی ژرار ژنت)

در تاریخ نظریه و نقد ادبی ساختارگرایی به بررسی ساختار آثار ادبی پرداخته می شود ومتون را از این منظر تحلیل می کند. در رویکرد انتقاد ساختارگرایی به ویژه روایتمتون ادبی مورد توجه منتقد ساختارگراست و با تحلیل روایی میزان ارزش هنری متن را بیان می دارد. ژرار ژنت در نظریه ی ساختارگرایی و روایت متون داستانی، دارای نظریه های متفاوتی است. ژنت در بحث روایت به جنبه زمانمدی روایت نیز می پردازد. این پژوهش بر آن است که ابتدا نظریه زمانمندی ژرا ژنت را تبیین نماید. سپس حکایت طوطی و بازرگان در مثنوی معنوی با پیش متن های آن ذکر نماید. و در نهایت با رویکرد مقایسه ای حکایت متن های متفاوت طوطی و بازرگان را بررسی کند. در میان متن های دیگر طوطی و بازرگان، در روایت مولوی در مثنوی معنوی نسبت به سایر روایت ها تکنیک های بیشتر زمانمندی روایی می توان یافت. نظم زمانی، تداوم و بسامد در نسبت با دیگر روایت ها در مثنوی معنوی بکار گرفته شده است.

Keywords:

حکایت مثنوی معنوی , زمانمندی ژرار ژنت , پیش متن