نقد اسطورهای چند دیدگاه از مولوی درباره ی مرگ

مرگ یکی از مهمترین دغدغه های بشر از زمان پیشین تا حال است. انسان نخستین ازداستان ها و اسطوره های مختلفی برای توجیه مرگ بهره گرفته است. مرگ دراسطوره ها و ادبیات جهان به ویژه ادبیات فارسی، بازتاب بسیار وسیعی دارد. در اعصارمختلف تاریخی بینش های متفاوتی درباره مرگ در ادبیات فارسی توسط شاعران ونویسندگان مطرح شده است. با شکل گیری جنبش عرفان اسلامی، دیدگاه های متفاوتیدر ادبیات عرفانی نسبت به مرگ مطرح شد. مولوی یکی از بزرگترین شاعران و عارفانادب فارسی است که در آثارش به مرگ بسیار پرداخته است. او برای بیان چگونگی وچرایی مرگ از تمثیل های مختلفی استفاده می کند. مرگ از دید مولوی بررسی شدهاست، اما تا به حال دیدگاه مولوی به مرگ از منظر نقد اسطوره ای بررسی نشده است.در این پژوهش بر اساس مثنوی و به شیوه ی کتابخانه ای، هفت دیدگاه مولوی نسبت بهمرگ از منظر نقد اسطورهای بررسی می شود. تعابیر مولوی و تشبیهات او از مرگ، مانندتشبیه مرگ به پوست انداختن یا زایمان و خوشایند دانستن مرگ و... در اسطوره هایکشورهای مختلف دیده میشود و نوعی کهن الگو به حساب می آیند که با تغییر زماناین اسطوره ها در متن مثنوی، رنگی دیگرگونه یافته اند اما وجود این تمثیل ها دراسطوره ها بیانگر تازه نبودن این مفاهیم هستند.

Keywords:

مرگ , اسطوره , کهن الگو