علی محمد پشت دار - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور- تهران جنوب
فهیمه هوشیارکلویر - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

مثنوی معنوی به دلیل حجم اطلاعات گوناگون که در دانش امروز با شاخه ای شدن ومجزا شدن علوم به منظور تخصصی تر شدن نگاه اندیشمندان، توان جایگیر شدن درچندین رشته ی انسانی را داراست، پژوهشگران را به چالش چندین رویکرد فرامی خواند.از میان چندین مقاله ی پژوهشی که در نیمه ی اول دهه ی نود به چاپ رسیده است هجدهمقاله توسط نویسندگان رشته های انسانی در مجله های غیر ادبی منتشر شده است. البتههمه ی نویسندگان این مقاله ها از دانش آموختگان رشته ی ادبیات فارسی نبوده اند وپژوهشگران رشته های دیگر نیز مثنوی مولوی را به عنوان پایه و مبنای کار پژوهشیخویش قرار دادهاند. بنابر مقاله ی صد ویژگی یک مقاله ی پژوهشی خوب این فرصت دستمی دهد تا کار پژوهشگران فرارشته ای در کنار نویسندگان رشته ادبیات در مجله های دیگربه چالش معیارهای ادبی کشیده شود؛ زیرا خوانندگان این مقاله ها علاوه بر دانشجویانادبیات فارسی، دانشجویان رشته های دیگر نیز می باشد و لازم است آنان نیز با معیارهایادبی و ویرایشی درست و شروح متقن و روزآمد در تحلیل های مختص ادبیات به درستیآشنا گردند.

مثنوی معنوی، مقالات علمی- پژوهشی، نقد ادبی