طارق سلامات - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
عادل سواعدی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز

فرافکنی یکی از مکانیسم های دفاعی است که اولین بار توسط زیگموند فروید پزشکنامدار اتریشی مطرح شد. مکانیسم های دفاعی، راه هایی هستند که انسان، ناخودآگاه وبه طور غیر ارادی از آن ها استفاده می کند تا آشوب و اضطراب درونی خود را کاهشدهد. بنابراین نگارندگان برآن شده اند تا این موضوع جدید روانشناسی را در غزلیاتشمس بررسی نمایند و ویژگی های شخصیتی، علایق، نگرش و انگیزه های آفرینش اثررا همراه با عوامل آن منعکس کنند. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجامشده است، بیانگر این است که اشعار مولانا در غزلیات شمس ظرفیت و قابلیت فراوانی رابرای بررسی از دیدگاه نظریه های روانشناسی داراست؛ زیرا مولانا به جنبه های روانشناختی وجود آدمی توجه عمیق دارد تا بتواند با تحلیل پیچیدگی های روح انسا ن غرقدر مادیات، او را به سوی شناخت خود و متعاقب آن معرفت حق سوق دهد و آرامش ازدسترفته روحی و روانی را به او بازگرداند.

روان شناسی، فرافکنی، مولانا، غزلیات شمس