مقایسه میزان جذب انرژی در بادبند دارایی لقی و بادبند بدون لقی در قاب خمشی

با توجه به نیازروزافزون مقاوم سازی ساختمانها روشهای مختلفی برای ساختمانهایی که با قاب خمشی ساخته شده اند دربرابر زلزله مقاومت کافی ندارند ارائه شده است .یکی ازروشهای مناسب استفاده از بادبندهای هم مرکز می باشد بادبندهای هم مرکز ازشکل پذیری کمی برخوردارند و زمانی که جهت مقاوم سازی درقابهای خمشی استفاده می شوند ضمه مقاوم سازی آنها شکل پذیری سازه راکاهش می دهند و همچنین باعث بوجود آمدن نیروی بالابرنده درفونداسیون موجودقاب خواهند شد .دردودهه اخیر تحقیقات زیادی جهت اطلاح شکل پذیری بادبندها صورت گرفته است ولی کمتر به مسئله نیروی بالابرنده پرداخته شده است .همچنین با ایجاد مقداری لقی دراتصال بادبند می توان ارحداکثر ظرفیت قاب خمشی استفاده کرد .بدین ترتیب این لقی سبب می شود که بادبند به عنوان عنصر مقاوم خط دوم بعد از قاب خمشی عمل نماید عملکرد این روش به نسبت سختی بادبند به قاب خمشی و مقدارلقی وابسته است . دراین مقاله با رعایت محدودیت نسبت سختی بادبند به قاب خمشی میزان جذب انرژی و منحنی عملکرد قاب خمشی با بادبند دارای لقی و بدون مقایسه شده و نتایج نشان می دهند با ایجاد لقی در اتصال بادبند نیروی داخلی بادبند کاهش یافته که سبب کاهش نیروی بالابرنده در فونداسیون موجود می شود .همچنین ازظرفیت خمشی قاب نیز به نحو مطلوب استفاده خواهد شد .

Keywords:

بادبند هم مرکز , لقی , شکل پذیری , مقاوم پذیری ,