مرضیه حبیبی - کارشناس ارشد اکوتوریسم، دانشکده گردشگری، دانشگاه علم و فرهنگ،

شهرها و سیستم های شهری در عصر حاضر به عنوان یکی از شاخص ترین سیستم های کاربردی انسانی، با نقش های چندگانه، در عرصه های مختلفی نمود پیدا نموده است و ساختاری پیچیده و پویا دارد. بر این اساس موضوع برنامه ریزی و مدیریت شهری نیز فرایند پیچیده و چندجانبه ای است که نیازمند به کارگیری رویکردهای متنوعی در ساختار برنامه ریزی و مدیریت شهری است. از سوی دیگر دانش ترکیبی گردشگری نیز طی روند تکاملی خود به گستره های متنوعی در محیط های طبیعی و انسانی تقسیم شده است و به عنوان یک فعالیت و نیز دانشی میان رشته ای برگرفته از سه عنصر اصلی محل مبدا ( عنصر تقاضا )، محل مقصد (عنصر جاذبه ) همراه با عنصر سفر است و از اینرو می تواند در محیط های مختلف از جمله در شهرها مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که شهرها دربردارنده گستره وسیعی از توانمندی های گردشگری طبیعی و انسانی نظیر جاذبه های تاریخی، فرهنگی، موزه ها، مراکز خرید، پارک ها و فضای سبز شهری و... است. نوشتار حاضر می کوشد با باز تعریف موضوع گردشگری شهری، ضرورت های این حوزه را در چارچوب برنامه ریزی و مدیریت شهری مورد مطالعه قرار دهد. نتایج این مطالعه نشان داد گردشگری شهری در صورت بهره برداری سیستمی پایدار، علاوه بر تبدیل شدن به یکی از منابع اقتصادی، خود سبب ساز پویایی شهر و شهرنشینی، سازماندهی آثار تاریخی شهر، امنیت شهری، حمل و نقل شهری، میراث فرهنگی و ... در مراکز شهری می شود. چنان که مشخص است کارایی این موضوع تنها در چارچوب الگوهای برنامه ریزی و مدیریت شهری قابلاجرا و پیگیری است و ضروری است الگوهای برنامه ریزی شهری در این حوزه مورد بازنگری قرار گیرد.

گردشگری شهری، گردشگری، مدیریت شهری، میراث های طبیعی و فرهنگی شهری، جاذبه های گردشگری