محمد علی کافی - عضو هیئت علمی دانشگاه سمنان
رضا عباس نیا - دانشیار دانشکده عمران ،دانشگاه علم و صنعت ایران
روح الله هیزجی - کارشناس ارشد سازه ، دانشکده عمران ، دانشگاه علم و صنعت ایران

با توجه به نیازروزافزون مقاوم سازی ساختمانها روشهای مختلفی برای ساختمانهایی که با قاب خمشی ساخته شده اند و در برابر زلزله مقاومت کافی ندارند ارائه شده است .یکی از این روشهای مناسب استفاده ازبادبندهای هم مرکز میباشد .بادبندهای هم مرکز ازشکل پذیری کمی برخوردارند و زمانی که جهت مقاوم سازی درقابهای خمشی استفاده می شوند ضمن مقاوم ساز ی آنها شکل پذیری سازه راکاهش می دهند و همچنین باعث بوجود آمدن نیروی بالا برنده در فونداسیون موجود قاب خواهند شد . دردو اهه اخیر تحقیقات زیادی جهت اصلاح شکل پذیری بادبندها صورت گرفته است ولی کمتر به مسئله نیروی بالابرنده پرداخته شده است . دراین مقاله عملکرد بادبندهای هم مرکز لا لقی اولیه در قاب خمشی که به عنوان عنصر مقاوم خط دوم بعد از قاب خمشی عمل می کنند بررسی شده است . مطالعات و بررسی ها دراین زمینه نشان داده است که ایجاد لقی دراتصال بادبند سبب بوجود آمدن نیروی ضربه در بادبند خواهد شد . مهمترین پارامترهای موثر درمقدار این نیرو نسبت سختی بادبند با قاب بزرگی باوارده پریود باروارده و مقدار لقی می باشند تحلیل ها برروی چند نمونه از قابها آشکار ساخت که در نامساعد ترین شرایط اگر نسبت سختی بادبند به قاب خمشی کمتر از 1/1 باشد نیروی ضربه به حداقل رسیده و تاثیر منفی در سازه نخواهد داشت .

بابند هم مرکز ، لقی ، شکل پیذیری ، مقاوم پذیری