محمود کرم رودی - کارشناس ارشد مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
میقات حبیبیان - دانشجوی دکترا مهندسی عمران،دانشگاه صنعتی شریف

امروزه ازدحام اتومبیل ها، آلودگی هوا، آلودگی های صوتی و هدر رفتن وقت مردم در شبکه حمل و نقل مرکز اکثر کلانشهرهای جهان به چشم می خورد. تمرکز کاربری های اداری و مراکز تجاری همراه با فقدان معابر مناسب در مراکز کلانشهرها و افزایش سرانه مالکیت وسیله نقلیه منجر به عدم تعادل بین عرضه و تقاضای حمل و نقل گردیده است. علاوه بر این موارد، کمبود فضای پارک در مراکز شهرها گاه ظرفیت شبکه معابر را نیز تحت الشعاع قرار داده و باعث بدتر شدن وضعیت می گردد. در دو دهه گذشته گردانندگان حمل و نقل شهرها برای مقابله با مشکلات فوق رو به اتخاذ اقداماتی در عرصه مدیریت تقاضای حمل و نقل جامعه آورده اند. اگرچه این اقدامات شامل گستره های متنوعی می باشد، اما برخی از آن ها به طورمستقیم بر کنترل تردد در محدوده مرکزی شهرها متمرکز می گردند. در این مقاله با مطالعه اقدامات مدیریت تقاضای حمل و نقل در نظر گرفته شده برای تردد در مرکز شهرهای مکزیکو سیتی،بوگوتا،سائو پائولو، لندن، سنگاپورو تهران میزان حصول به اهداف طراحی شده و مشکلات کمتر فنی و اجرایی به عنوان سیاستهای مورد بررسی برای شهرهای کشور معرفی گردیده اند.

کنترل،وسایل نقلیه،مراکز شهرها