مهدی دهقان - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران زلزله دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه
بابک علی نژاد - استادیار دانشگاه مراغه

گسیختگی پیشرونده بصورت گسترش خرابی دریک سازه ازیک المان به المان دیگر بطوریکه درنهایت منجر به خرابی کل سازه و یا بخش عمده ای از آن می شود تعریف می شود . یکی از عوامل بسیار مهم و تاثیرگذار در مقاومت سازه در مقابل خطر گسیختگی پیشرونده نوع سیستم باربر جانبیساختمان میباشد . مابین روشهای مختلف برای طراحی ساختمانها در مقابل گسیختگی پیشرونده، آییننامهها معمولا روش مسیر جایگزین را توصیه میکنند. در روش مسیر جایگزین، سازه به گونهای طراحی میشود که بتواند خرابی موضعی پیشآمده را جذب کرده و مسیر جدیدی برای توزیع وانتقالبارها بوجود آورد. در این روش تنها حذف یک المان اصلی و بحرانی مورد بررسی قرار میگیرد و سازه برای تعیین اثر حذف این المان، آنالیز میشود. وقتی یک المان سازهای به طور ناگهانی برداشته یاتخریب میشود، سازه باقیمانده بایستی پایدار باشد تا اینکه بتواند بارهای بازتوزیع شده را برای یکمدت زمان کافی )حداقل برای تخلیه با امنیت سازه و بازرسی وسعت خرابی( تحمل نماید. بررسیهای انجام گرفته نشان میدهد در برخی از مدلهای تحلیلی، تحلیلهای استاتیکی در مقایسه با تحلیلهای دینامیکی نتایج محافظهکارانهتری ارایه میدهند که با افزایش تعداد طبقات در یک ساختمان، مقاومت آن نیز در برابر، خرابیپیشرونده بطور چشمگیری افزایش مییابد. همچنینتخریب ستون واقع در گوشه ساختمان شرایط بحرانیتری را در مقایسه با تخریب ستون میانی ایجاد میکند.

خرابی پیشرونده -قاب خمشی فولادی-تحلیل دینامیکی و استاتیکی -مسیر جایگزین- ضریب باربری