اهمیت طراحی بر مبنای حواس غیر بصری علاوه بر حس بصری درراستای پایداری معماری

نظریه توسعه پایدار و در پی آن معماری پایدار از بحث برانگیز ترین موضوعات معماری معاصر است.هر چند در رابطه با این مفهوم بیشتر ابعاد زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی مد نظر صاحب نظران بوده است ، لیکن امروزه مباحث ادراکی انسان نیز به جهت دارا بودن نقش اساسی در شکل گیری و مانایی خاطرات فردی و جمعی ، ماندگاری و درنهایت پایداری فضای معماری از طریق ایجاد تعادل دو سویه میان انسان و محیط اطرافش حایز اهمیت بسیاری میباشد.لذا یکی از اصول معماری پایدار و شاید مهمترین اصل آن ، اصل طراحی برای انسان است. طراحی مدرنیستیعموما در عقل و چشم انسان جای گرفته است، اما برای بدن و سایر ادراکات حسی در کنار خاطرات ، تخیلات و رویاهای ماورایی وجود ندارد.از آنجایی که معماری معاصر در مقایسه با معماری سنتی پایداری خود را از دست داده است ، این سوال مطرح میشود که آیا طراحی بر مبنای بینایی محوری میتواند یکی از دلایل عدم پایداری معماری باشد آیاطراحی بر مبنای حواس غیر بصری نقشی در پایداری معماری دارد روش پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج حاصل از این پژوهش این نکته را میرساند که غیر انسانی بودن معماری که منجر بهناپایداری معماری میشود ،میتواند در نتیجه غفلت از توجه به بدن و حواس پنجگانه و عدم تعادل در سیستم احساسی باشد در نتیجه توجه همزمان به حواس غیر بصری در کنار حس بصری نقشی موثر در پایداری معماری دارد.

Keywords:

حواس , غیر بصری , پایداری , معماری