سیده مایده کاوسی داودی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد واحد قائمشهر
بهنام رجبی فر - عضو هیت علمی گروه معماری، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری وشهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب این فضاها با آن روبرو هستیم،کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان است. فضاهای شهری تنها برای لذت بردنو اوقات فراغت شهروندان مطرح نیست، بلکه عنصری مهم در زندگی اجتماعی افراد محسوب می شود. فضاهای شهری محل برخورد رفتارها، افکار و در عین حال محل رفع برخی از نیازهای روزمره شهروندان است. تعاملات اجتماعی در یکفضای شهری بازتاب نوع فعالیت ها و اتفاقاتی است که در فضا رخ می دهد. پلازا فضایی اجتماعی و شهری و محل گفت و گو، تعامل ، تفریح، استراحت، خرید، نظارت، مکث و توقف است. پلازاها به عنوان محلی برای وقوع رخدادهای فرهنگی،نظیر انواع جشن ها و مراسم عمومی استفاده نمود. از طرفی دیگر به علت وجود کاربری انعطاف پذیر آن به عنوان یک فضای فعال شهری، می تواند متناسب با نحوه ی عملکرد شهروندان در این مکان، کاربری های دیگر نیز بپذیرد. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، سعی بر این است که از یک سو بتوان فاکتورهای تعاملات اجتماعی و و از سوی دیگر به بررسی فضاهای شهری و تعاملات اجتماعی در پلازا بپردازد.

فضاهای شهری، تعاملات اجتماعی، روابط اجتماعی و پلازا