سیدعباس روحانی - شهردار منطقه نه کلانشهر اصفهان
امیر سویزی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقهای، گرایش مدیریت شهری

از آنجا که رفتار ما ریشه در نظام فکری ما دارد، فردی که دارای تفکر سیستمی است، با موضوعات نیز برخورد سیستمی میکند و در رفتارهای خود به دنبال تشخیص عناصر تشکیلدهنده موضوع و پیوندهای موجود میان این عناصر میگردد. به این ترتیب کسی که سیستمی فکر میکند تنها در جستجوی، مجموعهای از ویژگیهای موضوع نمیگردد؛ بلکه تفکرسیستمی به او کمک میکند به مسایل به صورت جامع و نظاممند نگاه کند. مطالعات نشان میدهد که اساسا سازمانهای ما برای تقویت جامعنگری در درون خود نیازمند تفکر سیستمی هستند، به دلیل اینکه تفکر سیستمی به مدیران کمک میکند تا ساختار، الگوها و وقایع را در پیوند با یکدیگر مورد بررسی قرار دهند وتنها به مشاهده وقایع اکتفا نکنند. از طرفی امروزه واژه مدیریت شهری نیز به سوی یک معنی غنیتر و جدیدتر پیش رفته است. این واژه دیگر تنها به معنای سیستمهایی برای کنترل نیست، بلکه مجموعهای از ارتباطات رفتاری است، فرایندی که از طریق آن فعالیتهای بیشمارساکنان با یکدیگر و با حکومت شهر تعامل دارند. در نتیجه به منظور مدیریت بر چنین پدیدهای با سیستم باز و پیچیدهای که دارد نیاز به تغییر تفکر و گرویدن به نگرش سیستمی داریم.نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که مهمترین موانع و چالشهای پیشروی نظام مدیریت شهری اصفهان به منظور تحققنگرش سیستمی، عواملی از قیبل: وجود تفکر تجزیهمدار و بخشنگری در سطح مدیریت کلان، تعارضات سیاسی و ساختاری نظام حکومتی تمرکزگرا و مدیریت شهری عدم تمرکزگرا، تعارض ماهیتی مدیریت شهری محلی با نظام کلان اداری اجرایی -و... میباشد، که راهبردهایی از قبیل: ایجاد یک نظام یکپارچه از سطوح مختلف برنامهریزی فضایی، تجدید ساختار نظام مدیریت و حکمروایی محلی، اصلاح و بازآرایی تشکیلات و روابط درون سازمانی و میان سازمانی، تحقق مدیریت یکپارچه و هماهنگ شهری و... از سوی نگارندگان جهت برون رفت از وضعیت موجود ارایه شده است.

مدیریت شهری، تفکر تجزیهمدار، مدیریت یکپارچه شهری، نگرش سیستمی، حکمرانی مطلوب شهری