سلول زیستی شهری؛رهیافتی در راه دستیابی به پایداری شهری

توسعه نامتوازن شهرها به سبب در نظر نگرفتن مسایل زیستمحیطی و توسعه پایدار در کنار سوء مدیریتها، مشکلات شدیدی ازجمله آلودگیهای آب و هوا، جزایر حرارتی و بسیاری موارد دیگر را به دنبال داشته است. ادامه این روند علاوه بر فروبردن شهر در گردابی از مشکلات درهمتنیده، سبب بروز و تشدید بحرانهای زیستمحیطی در مقیاسهای کلان نیزخواهد شد. دراینبین صنعت ساختمان عاملی مهم در بروز و تشدید این بحرانها بوده که بخش درخور توجهی از عوامل تغییرات اقلیمی از آن ناشی میشود. در این پژوهش با محور قرار دادن ساختمان بهعنوان عنصر کوچک و کلیدی شهریسعی شده است تا مدلی کارا برای تبدیل آن به سازهای دوگانه در جهت خدمت به انسان و محیطزیست پیشنهاد گردد. سازه پیشنهادی در این مدل سلول زیستی شهری نامگرفته است که با تبدیل ساختمان به سازهای تولیدکننده ازلحاظ ماده و انرژی سعی در ایجاد استقلالی نسبی برای ساختمان از عناصر خارجی دارد. همچنین جایگزینی سطوح سخت با سطوحزیستی و افزایش بازدهی زیستی این سازهها مدنظر بوده بهطوریکه بتوانند خدمات اکولوژیکی مناسبی در بعد خرد ارایه نمایند. در انتها این مقاله با انجام مطالعات کتابخانهای و استفاده از اسناد و مراجع مرتبط و بهرهگیری از شیوه توصیفی-تحلیی تحقق اهداف خود را پیگیری مینماید. احیای اکوسیستمهای طبیعی شهر و پیشروی بهسوی رسیدن به پایداری شهری در مسیر توسعه پایدار از نتایج گسترش این نوع سازهها در شهر خواهد بود.

Keywords:

سلول زیستی , معماری , شهر , پایداری , اکولوژی , اکوسیستم