تغییر اقلیم و تشدید نابرابریهای منطقه ای در ایران

این عقیده که تغییر اقلیم نابرابریهایی را در پی خواهد داشت مورد تایید اکثریت محققین قرار گرفته است. با این حال، بحث های سیستماتیک محدودی درباره مراد از نابرابری و نحوه شناسایی این نابرابریها صورت گرفته است. در مقاله حاضر پس از شناسایی و معرفی دیدگا ههای تیوریکی عمده در زمینهخواستگاه و علل پیدایش نابرابری های منطق های، معیارهای رایج تحقیقات بین المللی درباره ارزیابی نابرابری های منطق های ناشی از تغییر اقلیم جهانی بررسی شده است. در این راستا محققین با هدف شناسایی مناطق آسیب پذیر کشور در مقابل اثرات تغییر اقلیم با بهره گیری از روش تلفیق ، شاخصهایی همچون درصد ارزش افزوده و سهم تولید ناخالص داخلی بخش کشاورزی استانهای کشور(فهرست جداول حسابهای ملی ایران، حسابهای منطقه ای سالهای 1391-1379 و همچنین شاخص خشکسالی بارش استاندارد شده(دادههای ایستگاهها با حداقل دوره زمانی 30 ساله مجموع ماهیانه بارندگی 186 ایستگاه) اقدام به شناسایی مناطق پتانسیل تشدید نابرابریهای منطقه ای نمودند. نتایج نشان داد که استان های جنوب غربی، جنوب و جنوب شرقی کشور از جمله؛ خوزستان، فارس و کرمان به لحاظ سهم نزدیک به 30 درصدی در ارزش افزوده بخش کشاورزی کشور و همچنین تداوم خشکسالیهای فراگیر سه دهه اخیر در این استانها، در آینده بیشترین آسیب را از محل تغییر اقلیم جهانی متحمل خواهند شد. آنچه مسلم است با تغییر اقلیم تمامی مناطق خسارت م یبینند و در برنامه ریزیهای زیست محیطی، چه محلی، ملی و یا بین المللی، مسایل مربوط به عدالت اجتماعی و تعیین مسیولیت مشترک باید در خط مقدم باقی بمانند

Keywords:

تغییر اقلیم , نابرابریهای منطقه ای , تکنیک تلفیق , ایران