بررسی تحلیلی مفهوم ظلم و مصادیق آن در شعر منوچهر آتشی

عدالتخواهی و ظلمستیزی از تعالیم عالی اسلام و از مضامینی است که در شعر پارسی، حضوری پر رنگ دارد. شاعران نیز همراه با جامعه با تیغ زبان به جنگ با بیدادگران رفته و با توجه به اوضاع روزگار خویش، با شیوههای مختلف، فریاد اعتراض خود را سر دادهاند. یکی از شعرای بزرگ معاصر، منوچهر آتشی است،که ظلم ستیزی را به وضوح در آثارش میتوان مشاهده کرد و از مشخصههای اشعارش، طنز گزنده و شیوه بیان متفاوت است. وی در اشعار خود عالمانه به ظلم و آثار و عواقب آن پرداخته و ستم را موجب تیرگی روان و بدنامی و تباهی دنیا و آخرت انسان دانسته و خلایق را به ظلم ستیزی و ستم نپذیری فرا خوانده است. مدینه فاظله آتشی شهری عاری از ستم و دارای رفاه و آسایش توام با ارزش های انسانی است. او ستم پذیری مردم را عامل تداوم ستمگری ظالمان دانسته و با تکیه بر الناس علی دین ملوکهم خطای مردم را خطای حاکمان پیوند داده است.

Keywords:

ظلم , ظالمان , شعر , آتشی , مبارزه