مرتضی براری رییسی - عضو هیات علمی دانشگاه ولآیت

عاطفه، یکی از عناصر زیبایی شناختی شعر است که از دیر باز مورد توجه و تاکید شاعران و منتقدان بوده است. عاطفه در لغت به معنای محبت، مهربانی و شفقت است و در اصطلاح، به حالت وجدانی گفته میشود که انسان را به چیزی سوق دهد یا از آن، رویگردان کند. فروغ فرخزاد و نازک الملایکه از جمله شاعران معاصر در ایران و عراق هستند که به خاطر عوامل مختلفی، به این عنصر در شعر خود، توجه ویژهای داشتند. بنابراین، این جستار میکوشد تا با شیوه توصیفی- تحلیلی، به بررسی و تحلیل عاطفه درشعر این دو شاعره بپردازد. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که عاطفه از مهمترین عناصر زیبایی شناختی در شعر این دو شاعره به شمار میرود. صداقت، نیرومندی، شور و حرارت، تنوع و والایی از جمله ویژگیهایی است که در عاطفه شعری دو شاعره، قابل مشاهده است. این دو شاعره تنها به ضرورت عاطفه در شعر خود توجه نکردند بلکه توانستند این عنصر را با اجزای دیگر شعر همچون لفظ، معنی و موسیقی شعری پیوند بزنند و تاثیر شعر خود را بر مخاطب، دو چندان نمایند.

شعر، عنصر، عاطفه، فروغ فرخزاد، نازک الملایکه