سمیه اثنی عشری - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات دانشگاه پیام نور آران و بیدگل
مریم حقی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور خوانسار
امیر حسین مدنی - عضو هیات علمی دانشگاه کاشان

پرداختن به مضمون تنهایی و کنارهگیری از جمع و سخن گفتن از سرخوردگیها، شکستها، ناامیدی و یاس از جمله مضامین رایج شعر معاصر است. شاعران معاصر بیش از شاعران گذشته احساس ناامیدی و تنهایی میکنند و بیشتر از آن سخن میگویند. بنابراین این بنمایه یکی از مسایل مهمی است که باید در مورد آن پژوهش شود. شمس لنگرودی یکی از شاعران دوره معاصر است که از انزوا و تنهایی سخن گفته و لذا بسامد این واژه و مفهوم تنهایی در شعر او بسیار است؛ اما نوع هر یک از این تنهاییها دردورههای مختلف و بنا بر تحولات درونی شاعر تغییر کرده و به همین دلیل تحولات گوناگونی را در شعر او بوجودآورده است. به همین سبب باید علت روی آوردن شمس را به تنهایی مورد بررسی قرار داد تا بتوان علت و نوع تنهایی و جلوه و نمودهای آن را در آثارش مورد تحلیل و تفسیر قرار داد. این نوشتار به روش اسنادی و تحلیل محتوا انجام شده است

شعر معاصر، شمس لنگرودی، تنهایی، ناامیدی