بهزاد خواجات - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماه شهر

از اواسط دهه ی هفتاد شمسی و متعاقب ورود آرا و ترجمه هایی از آثار متفکران غربی نظیر میشل فوکو، ژاک دریدا، ژان لیوتار ، مارتین هایدگر و چند تن دیگر و نیز همپای تحولات اجتماعی ، تلقی از شعر پیشرو به بوته ی نقد برده شده و دچار تحولاتی بنیادین در عناصر و تلقی های شاعرانه شد . این تحولات اندک اندک در آثار گروهی از شاعران ، نشانه های خود را ظاهر کرد . سپس این جریان با تقویت بنیه ی سبکی خود وضعیتی تازه در شعر امروز را رقم زد و با اوج و فرودش ، مورد ارزیابی منتقدان قرار گرفت . اما از آن جا که تعاریف از این نوع شعری ( پسانوگرایی ، پست مدرن ، اولترا مدرن و ... ) فارق از رد یا قبول آن ، بسیار متنوع و متکثر نشان می دهد ، تجمیع این آرا و سپس نتیجه گیری درخصوص مولفه های شایع آن ، یکی از ضرورت های بررسی جریان های شعر امروز و خوشه های شعر سپید است که در اینمقاله مورد دقت قرار گرفته است.

شعر ، پست مدرن، شعر امروز ایران، پسانوگرایی