عاطفه در اشعار جعفر ابراهیمی(شاهد)

ادبیات کودک و نوجوان در ایران -گذشته از ضعفها و ناپختگیهایش- امروزه به عنوان گونهای مستقل از ادبیات، مطرح شده- است. عاطفه از عوامل اصلی پیدایش شعر است. در شعر کودک و نوجوان هم مانند سایر اشعار، عناصر عاطفی بر تاثیرگذاری شعر میافزاید. هدف این مقاله تحلیل اشعار جعفر ابراهیمی با تکیه بر وجود کمی و کیفی عناصر عاطفی در آن است. در شعر او که اغلب پیوندی عمیق با طبیعت و زیباییهای آن دارد، مجموعهای از عناصر عاطفی به زیباترین شکل و عمدتا در قالب توصیفها و تصویرسازیهای بکر از عناصر طبیعت به نمایش درآمده است؛ از آن میان عناصری که با روحیهی مثبت اندیش و تفکر امیدوارانهیشاعر تناسب بیشتری دارد - همچون عشق، شادی، و همدلی - انعکاس بیشتری داشته است. اما در عین حال سایر عناصر عاطفی همچون نوستالژی، غم و اندوه و ... هم با توجه به تجارب شخصی شاعر و تاثیر انکار ناپذیر آن در خلق شعر، در میان اشعار وی مجال بروز یافته است. در این تحقیق پس از تعریف کوتاه هریک از عناصر عاطفی با تکیه بر منابع مختلف، برای هریک از عناصر عاطفی آشکارترین نمونهها از میان اشعار ابراهیمی ذکر و تحلیل شدهاست. همچنین تاثیر سه عامل زبان، تصویر و تجربه، به عنوان عوامل موثر در عاطفهی شعری بررسی شدهاست.

Keywords:

شعر کودک و نوجوان , جعفر ابراهیمی , عاطفه