علی خداداد - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه سمنان
زهرا شریفی راد - کارشناس ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل

حوادث و سوانح علاوه بر خسارات مالی و جانی برای شهروندان امروزه بعنوان یکی از موانع مهم روند توسعه کشورها بحساب میآیند . از اینرو برای مقابله با سوانح و کاهش اثرات آنها بویژه در شهرها باید مدیران شهری اقدامات جدی را در مسیر کاهش ریسک و ایجاد پایداری در شهرها صورت دهند. به طور کلی می توان شهر را موجود زنده ای تصور کرد که باید برای ادامه حیات و سلامتی آن برنامه ای وجود داشته باشد که مانع بروز بحران و یا حداقل ،کنترل بحران شوند. این فرایند را می توان مدیریت بحراننامید . اگر برای شهری قبل از بروز هر حادثه و بحرانی فکر شود و پیش بینی های لازم انجام گیرد. می توان بروز بحران آن را مدیریت کرد . از آنجا که شهر را مدیران شهری مدیریت می کنند. این مدیران در زمان بروز بحران باید بتوانند آن را مدیریت نمایند. پس در هنگام بروز بحرانها ، مسیولیت کنترل آنها بر عهده مدیران شهری است . در این پژوهش عملکرد و اقدامات مدیران شهری در کاهش آسیب پذیری بافت کالبدی شهر بر اساس چهار مولفه قانونگذاری، فرهنگسازی، برنامه ریزی و طراحی شهری و حمایتهای زیرساختی مورد تحلیل قرار گرفته است

مدیریت بحران، مدیریت شهری، بحران، زیر ساختها، طراحی شهری