تبیینی بر شاخص های پایداری اجتماعی درطراحی مجتمع های مسکونی

فضاها و عناصر معماری در شهرهای امروز تنها پاسخگوی یک کارکرد خاص نیستند و بایستی مجموعه ای از نیازها را همزمان تامین نمایند. چنین ویژگی سبب تحکیم کارکردی، معنایی و فنی واجد ارزش خواهد بود. انعطافپذیری فضاهای سکونتگاه های امروز نیز، مثالی دیگر در بیان این ویژگی است.امروزه الگوی مسکن در شرف باز شکلگیری اساسی است و در آن همگرایی حوزههای فرهنگی،، اقتصاد، سیاست، تکنولوژی و اجتماع، فرایند تکاملی پایان ناپذیری را پدید مییآورد؛ احتمالا گفت وگوی میان فرم ها وفضاهای جدیدی که اکنون طراحی و ساخته شده، با آینده بالقوه آنها وجود خواهد داشت؛ ارتباطی که روزبهروز کمرنگتر خواهد شد، بنابراین برای حفظ زنجیره مسکن ایرانی در طول تاریخ باید گذشته را ورق زد تا بتوان راه آینده را با درس گرفتن از گذشته هموار ساخت و با تجزیه عوامل موثر بر مسکن و فضاهای زندگی، از گذشته تا فردا به تحلیل، بررسی و ارزشیابی آنها پرداخت.این پژوهش به عنوان یک چارچوب نظری در برایند توصیف مفاهیم ریشه ای ( سکونت و زندگی اجتماعی) و رویکرد پایدار سازیفضا ( پایداری اجتماعی ) از روش تحقیق توصیتی بر اساس مولفه ی اقدام پژوهشی بر حسب نحوه گردآوری اطلاعات از منابع مکتوب کتابخانه ای به نقش درآمده است. لذا شرح مبانی از سیطره ی تحول ساختارهای مسکونی و رویکردهای منعطف بر هویت اجتماعی تا نظریه صاحب نظران زمینه ی این پژوهش را به وجود خواهد آورد.

Keywords:

پایداری اجتماعی , مسکن , فرهنگ سازی , هویت