امکان سنجی استفاده از سرمایه اجتماعی جهت توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی(نمونه موردی: محله ایران آباد شهر اردبیل)

پژوهش حا ضر سعی دارد با ا ستفاده رویکرد توانمند سازی اجتماع مبنا و با تاکید بر سرمایه اجتماعی، موجبات تسریع روند توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی را فراهم آورد و به منظور تعمیم و کاربست آن در سطح کشور، محله غیررسمی ایران آباد شهر اردبیل را مورد مطالعه قرار دهد. پژوهش حاضر کاربردی و روش انجام آن توصیفی تحلیلی ا ست. در نظریهها و رویکردهای مختلف مرتبط با توانمند سازی سکونتگاه های غیرر سمی، اهمیت مشارکت اهالی محله، در قالب الگوهای برنامهریزی فرآیند گرا و تعامل محور، هم چنان مورد تاکید قرار گرفته است. در این میان برنامهریزی اجتماعات محلی با بهرهگیری از دیدگاه پایین به بالا، بر توانمندسازی، افزایشسرمایه اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین محلات تاکید دارد. هر الگوی توسعه محلی که مبتنی بر رویکرد اجتماع مبنا باشد راه را برای پایداری خواهد گشود که میتواند با توانمندسازی به مفهوم مقتدر شدن اجتماعات محلی به توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی بپردازد. با توجه به مطالعات صورت گرفته درمولفه های مختلف کالبدی، اقتصادی و اجتماعی و ارزشهای محله ایران آباد و تحلیل های کمی و کیفی، م شخص گردید که رابطه م ستقیم و معناداری بین مولفههای سرمایه اجتماعی و توانمند سازی وجود دارد . به عبارت مشخص با افزایش سرمایه اجتماعی در محله، تمایل ساکنین به مشارکت در توانمندسازی محله نیز بیشتر میشود .

Keywords:

توانمندسازی , سرمایه اجتماعی , سکونتگاههای غیررسمی , محله ایران آباد