شهر ایرانی اسلامی و انعطاف پذیری در بطن مکان پایدار

تداوم پایداری در یک مکان و به عبارتی تاب آوری یک سیستم نیازمند قابلیت هایی همچون انعطاف پذیری، انطبای پذیری، تغییرپذیری و کلیه اصولی که منجر به فرصت آفرینی و ایجاد ظرفیت متناسب با نیاز کاربر در بنا می باشد. در شهرسازی ایرانی، چه در تک بناها و حتی اجزای آن و چه در آنچه اصطلاحا معماری شهری مینامیم به طور اعم با پدیدهای به نام تعادل روبرو هستیم. تعادلی که ناشی از برابر شدن کلیه نیروها و متغیرهای مادی و معنوی تاثیرگذار در معماری است، عامل دستیابی به یک معماریمعنایی و ماندگار در شرایط زمان و مکان خود است و منجر به طرح ریزی الگویی برای مدلی یک مکان پایدار میشود. در تحقیق پیشرو سعی شده است با بیان مفاهیمی چون مکان پایدار شهرسازی ایرانی اسلامی،انعطاف پذیری به مدل جدید از مکان پایدار دست یافت و چگونگی انعکاس جهان بینی اسلامی را در ابعاد مکان پایدار نمایان ساخت در تحلیل های صورت گرفته به بعد اجتماعی در پایداری و چگونگی مواجه با خاطرات جمعی در شهر اشاره شده است و در نهایت به عنوان خروجی تحلیل ها مدلجدید از مکان پایدار با در نظر گرفتن تمام ابعاد ومولفه ارایه گردیده است.

Keywords:

شهر ایرانی اسلامی , انعطاف پذیری , مولفه , ابعاد , مکان پایدار