شقایق شهبازی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران

در دنیای پرشتاب امروز، هرروز نتایج پژوهش ها در حوزه های مختلف علمی (از پزشکی تا علوم الکترونیک و...) افزایش می یابد و بیشتر این تحقیقات با هدف ارتقاء کیفیت زیست انسان یا به عبارتی دیگر توسعه انسانی و بهتر شدن زندگی وی انجام میشود. در این مقاله، در امر برنامه ریزی منطقه ای به انگیزه ی توسعه مناطق، ایجاد تعادل و توازن منطقه ای، جلوگیری از مهاجرت نیروی کار، تعیین هزینه بهینه ی اعتبارات، افزایش بهره وری و ارتقاء ارزش افزوده در بخش های مختلف بوده است که با کمک از پتانسیل هایدرونی و توان نیروی کار و زیرساخت های خود می توان در جهت بهره مندی اقتصادی گام بردارند. البته ناگفته نماند که این نیرروی انسانی نیاز به آموزش و تخصصی شدن در بازار کار دارد و به طورکلی در حوزه خدمات شهری با بهره گیری از نخبگان و متخصصان توانمند باعث افزایش سطح کیفیت و خدمت رسانی در این حوزه خواهد شد.؛ با این عمل می توان موجب هم افزایی منطقه ای شد، بدیهی است زمانی که کشورهای کوچک منابع طبیعی ، مالی و انسانی خود را در قالب چارچوب مشترکی متمرکز عرضه نماید، توان بیشتری در رویارویی با نهادهای اقتصادی، سیاسی جهانی و شرکت های بزرگ چندملیتی خواهند داشت.لذا در این پژوهش به جستجوی مفاهیم منسجم از توسعه و تاثیرات دانش بنیان بر مبنای روش توصیفی و اسنادی استفاده خواهد شد، این نوع پژوهش به توصیف و تفسیر عوامل توسعه منطقه ای با تاکید بر توسعه درون زا خواهد پرداخت.

توسعه، توسعه درون زا، هم افزایی منطقه ای، پتانسیل درونی، توسعه انسانی، برنامه ریزی منطقه ای، دانش بنیان